Standaard Boekhandel gebruikt cookies en gelijkaardige technologieën om de website goed te laten werken en je een betere surfervaring te bezorgen.
Hieronder kan je kiezen welke cookies je wilt inschakelen:
Technische en functionele cookies
Deze cookies zijn essentieel om de website goed te laten functioneren, en laten je toe om bijvoorbeeld in te loggen. Je kan deze cookies niet uitschakelen.
Analytische cookies
Deze cookies verzamelen anonieme informatie over het gebruik van onze website. Op die manier kunnen we de website beter afstemmen op de behoeften van de gebruikers.
Marketingcookies
Deze cookies delen je gedrag op onze website met externe partijen, zodat je op externe platformen relevantere advertenties van Standaard Boekhandel te zien krijgt.
Door een staking bij bpost kan je online bestelling op dit moment iets langer onderweg zijn dan voorzien. Dringend iets nodig? Onze winkels ontvangen jou met open armen!
Afhalen na 1 uur in een winkel met voorraad
Gratis thuislevering in België vanaf € 30
Ruim aanbod met 7 miljoen producten
Door een staking bij bpost kan je online bestelling op dit moment iets langer onderweg zijn dan voorzien. Dringend iets nodig? Onze winkels ontvangen jou met open armen!
Je kan maximaal 250 producten tegelijk aan je winkelmandje toevoegen. Verwijdere enkele producten uit je winkelmandje, of splits je bestelling op in meerdere bestellingen.
Simon Carmiggelt (1913-1987) was een cursiefjesschrijver van het eerste uur en hij is dat genre - in een schrijverschap dat ongeveer een halve eeuw omspant - steeds trouw gebleven. Zijn rubriek 'Kronkel' was geliefde dagelijkse kost bij het Nederlandse lezerspubliek. Het werk, eerder met het oog op herkenbaarheid dan op duurzaamheid geschreven, is niettemin deel gaan uitmaken van de Nederlandse literatuurgeschiedenis.
Deze heruitgave, in uniforme, gebonden boeken, van het complete oeuvre van S. Carmiggelt naar de eerste druk van elke bundel is De Arbeiderspers in 1994 gestart.
In Duiven melken & Alle orgels slapen, oorspronkelijk verschenen in 1960 en 1961, peilt Carmiggelt zowel de moderne gevoeligheden van zijn tijd als de eeuwige mores en sores van gewone mensen in de trein, bij een modeshow, in lunchroom of bioscoop, op straat en - onvermijdelijk - in de kroeg.
Carmiggelt is volgens mij dan ook klassiek, en ik vind het zonde dat hij minder gelezen wordt dan hij naar mijn smaak verdient, zeker nu zijn bundels prachtig worden heruitgegeven door De Arbeiderspers. [...] Er zijn nog steeds lui die zich het hoofd breken over de vraag of Carmiggelt nu tot de Grote Literatuur mag worden gerekend of niet. Dat was Carmiggelt een rotzorg. Hij noemde zichzelf consequent journalist, wat ik zeer op prijs stel." - Rudy Vandendaele in Humo