Standaard Boekhandel gebruikt cookies en gelijkaardige technologieën om de website goed te laten werken en je een betere surfervaring te bezorgen.
Hieronder kan je kiezen welke cookies je wilt inschakelen:
Technische en functionele cookies
Deze cookies zijn essentieel om de website goed te laten functioneren, en laten je toe om bijvoorbeeld in te loggen. Je kan deze cookies niet uitschakelen.
Analytische cookies
Deze cookies verzamelen anonieme informatie over het gebruik van onze website. Op die manier kunnen we de website beter afstemmen op de behoeften van de gebruikers.
Marketingcookies
Deze cookies delen je gedrag op onze website met externe partijen, zodat je op externe platformen relevantere advertenties van Standaard Boekhandel te zien krijgt.
Je kan maximaal 250 producten tegelijk aan je winkelmandje toevoegen. Verwijdere enkele producten uit je winkelmandje, of splits je bestelling op in meerdere bestellingen.
Gewichtige letterkundigen beweren dat je nooit mag schrijven over je huisdieren. Dat zou sentimenteel en onnozel zijn. Onzin! Mensen zijn zelf beesten. Ze zijn moordzuchtig, hebberig, onberekenbaar, hardvochtig, hypocriet, ijdel, wrokkig en vals.
In tegenstelling tot hun haast haarloze medeschepsels zijn het net de dieren die het leven van Delphine Lecompte hebben verrijkt. Aan de mensen om zich heen heeft zij bitter weinig gehad. Het waren telkens weer de dieren die redding en schoonheid boden. De dieren houden er immers geen bijbedoelingen op na. Ze zijn onverschillig, impulsief, wonderlijk en helend. Daarom brengt Lecompte in dit boek een ode aan alles wat gromt, briest, koert, balkt, sist, blaat of kwaakt. Het zijn heftige levensverhalen, maar wel met hier en daar een hond die zich tegen de schrijfster aanvlijt.
Delphine Lecompte is dichteres, verhalenvertelster en polemiste. Ze woont samen met haar twee bastaardhondjes Bernard (intelligent, koppig en meestal slechtgeluimd) en Zohra (imbeciel, flemerig en zorgzaam), aan wie ze nog veel teksten zal wijden.