De weg naar de grens

Een sensationele literaire ontdekking: de eerste, niet eerder verschenen roman van Grete Weil – een bijzondere literaire getuigenis, geschreven tijdens de oorlog

Duitsland, 1936. De Joodse Monika Merton, wier echtgenoot al is omgekomen in het concentratiekamp Dachau, is op de vlucht voor de Gestapo. Ze heeft haar woonplaats München verlaten en hoopt in Beieren de Oostenrijkse grens te kunnen oversteken. Onderweg ontmoet ze in de trein dichter Andreas von Cornides, die zich nauwelijks bewust is van het geweld en de misdrijven in Duitsland. Hij leeft, zo lijkt het, in een andere wereld. Ondanks zijn onwetendheid ontwikkelt Monika een zwak voor hem, en hij voor haar. Haar plan om te vluchten verzwijgt ze.

Samen met Andreas verlaat Monika de trein in een afgelegen bergdorp, waar haar ‘langlauftocht’ moet beginnen. Maar door het slechte weer worden ze gedwongen om samen twee dagen te verblijven in een berghut. Ver van de rest van de wereld onthult Monika aan Andreas haar levensverhaal en ware beweegredenen. Andreas begint te begrijpen in wat voor tijd ze leven en hij voelt hoe de bekoring voor Monika steeds sterker wordt – in korte tijd is hun vriendschap uitgegroeid tot liefde.

De weg naar de grens is een mooie, gevoelige en waarachtige roman over liefde in een gevaarlijke tijd en op een onwaarschijnlijke plaats. De karakters worden op levendige en overtuigende wijze beschreven, waarbij het intieme verhaal van de geliefden vervlochten raakt met de grote vraag wat goede en foute politieke keuzes zijn en betekenen in een mensenleven.

In de pers

‘Dat een roman die onder zulke ongunstige omstandigheden is geschreven niet verloren is gegaan in de oorlog, grenst aan een wonder. De weg naar de grens is Weils beste en belangrijkste werk.’ Ingvild Richardsen, ontdekker van het typoscript en redacteur bij C.H. Beck

‘De weg naar de grens is een pijnlijk boek. Want ondanks alle vervreemding en fictie verwoordt de schrijfster niet alleen het verdriet om het verlies van haar man Edgar Weil, maar verwerkt ze ook haar eigen fouten.’ Süddeutsche Zeitung

‘Grete Weil heeft overleefd om getuige te kunnen zijn. Ze was een onverbiddelijke getuige, met een scherpe pen.’ NRC