De verleiding uit onvermogen

In dit boek wordt het verband tussen ouderlijke sensitiviteit, volwassen romantische hechting, vertrouwen, vriendschap en psychopathologie onderzocht bij een groep pedoseksuelen. Deze gemeten concepten vormen de basis voor de constructie van een hypothetisch model. Het model is opgebouwd uit drie latente constructen. Het eerst construct ‘ouderlijke sensitiviteit’ is warmte en autonomie. Het tweede construct wordt ‘relationele basishouding’ genoemd en is opgebouwd uit veilige romantische hechting, vertrouwen en vriendschap. Het derde construct is ‘stoornissen in de persoonlijkheid’. In het onderzoek worden vier hypothesen geformuleerd. In de eerste hypothese wordt verondersteld dat de mate waarin de respondenten optimale ouderlijke sensitiviteit hebben ervaren van beide ouders tijdens de eerste zestien levensjaren, een gunstig effect heeft op de ontwikkeling van een relationele basishouding en een buffer vormt bij het voorkomen van stoornissen in de persoonlijkheid (toetsing 1). In de tweede hypothese wordt voorspeld dat de kwaliteit van het hypothetische model sterker is voor interfamiliale pedoseksuelen dan voor extrafamiliale pedoseksuelen. Vervolgens wordt voorspeld dat de directe verklarende bijdrage van relationele basishouding én stoornissen in de persoonlijkheid aan de afhankelijke variabele pedoseksualiteit, groter is voor intrafamiliaal dan voor extrafamiliaal pedoseksueel gedrag (toetsing 2). In de derde hypothese wordt voorspeld dat de directe verklarende bijdrage van relationele basishouding aan pedoseksueel gedrag groter is dan de rechtstreeks verklarende bijdrage van stoornissen in de persoonlijkheid aan pedoseksueel gedrag. Stoornissen in de persoonlijkheid worden gezien als de finale resultanten van interpersoonlijk functioneren. De verklarende bijdrage van stoornissen in de persoonlijkheid loopt via het construct ‘relationele basishouding’ naar de afhankelijke variabele (toetsing 3). In de vierde hypothese worden moederlijke en vaderlijke sensitiviteit afzonderlijk ingevoerd in de twee pedoseksuele modellen. Intrafamiliale pedoseksuelen zouden minder moederlijke en meer vaderlijke sensitiviteit ervaren dan extrafamiliale pedoseksuelen (toetsing 4). Voor de hypothesetoetsing wordt gebruik gemaakt van structurele equatie modellen. De eerste hypothesetoetsing betreft het hypothetisch model. Bij hypothesetoetsing 2 vinden we een sterk model in de groep extrafamiliale pedoseksuelen en een aanvaardbaar model in de groep intrafamiliale pedoseksuelen. De derde hypothese, dat relationele basishouding in de twee modellen het hoofdeffect zal veroorzaken in de afhankelijke variabele, kan niet worden aangenomen. De vierde hypothesetoetsing wordt evenmin aangenomen.