De la Chair et des Cendres ou la naissance de la mort
Théâtre
Voici la dernière pièce de la « réalité » théâtrale qu'évoque Jean Gillibert dans son essai À coups de théâtre - elle l'a hanté.
L'« étrange défaite » de 1940, admirablement colligée par Marc Bloch, est devenue une « impardonnable » défaite. La fascination hitlérienne - à droite comme à gauche - ne conduisait pas à la paix mais à la soumission.
Dans cette pièce, un devenir, porté par un quatuor de « nobles cousins » (Shakespeare), de chair et de cendres, risque une réalité théâtrale : Auschwitz devenant un « paysage de villégiature ». En 1940, Jean Gillibert avait 15 ans. Il y est. Il y est encore.
We publiceren alleen reviews die voldoen aan de voorwaarden voor reviews. Bekijk onze voorwaarden voor reviews.