De grande finale

Wij zouden vandaag in ‘apocalyptische’ tijden leven. De oorlogen die gevoerd worden - met name in het Midden Oosten en het conflict rondom Israël - zouden evenzo vele tekenen zijn dat nu echt de eindtijd is aangebroken. Dit is echter een fundamenteel misverstaan van de werkelijke boodschap van Bijbel en Koran. Want dat is helemaal niet wat met het woord ‘apocalyps’ wordt bedoeld. Het laatste boek in de Bijbel, de Openbaring van Johannes, heet in het Grieks ‘Apocalyps’. De grondbetekenis is onthulling, ontsluiering, openbaring, aan het licht brengen van datgene wat er nu geschiedt, en wat er de hele geschiedenis door is gebeurd. Er worden geen voorspellingen gedaan, maar geanalyseerd wordt wie de verantwoordelijkheid draagt voor het onrecht in de wereld. In die zin zijn alle tijden, dus ook het heden ‘apocalyptisch’ te noemen, maar op een totaal andere wijze dan meestal wordt gedacht en geloofd.

Sinds de verwoestende ‘Griekse’ verovering van een groot deel van de wereld door Alexander de Grote (vierde eeuw vC) is er sprake van apocalyptische inzichten - zoals b.v neergelegd in het boek Daniël (tweede eeuw vC) - én ontstaan apocalyptische (dus onthullende) lezingen van de hele Hebreeuwse Bijbel. Hetzelfde kan gezegd worden van het Nieuwe Testament vanaf de Evangeliën tot het laatste Bijbelboek toen Rome de wereldmacht van de Grieken had overgenomen. Diezelfde apocalyptische boodschap wordt in de zevende eeuw bevestigd door de Koran toen de Byzantijnen en de Perzen elkaar op leven en dood bestreden.

De apocalyptische boodschap die aan het licht wordt gebracht is dat God een einde zal maken aan de onrechtvaardige heerschappij van geweld (Moloch), geld (Mammon) en leugen-propaganda.

Voorzeker zal het Koninkrijk van God aanbreken, maar dat zal niet bereikt worden door geweld. Immers ‘in God is geen geweld’ (Diognetus).