De gestolen Van Goghs

Om de spannende verhalen achter de roof van tientallen Van Goghs te achterhalen duikt journalist Lex Boon in internationale archieven, wint hij informatie in bij musea en spreekt hij met de beroemde kunstdetective Arthur Brand en met voormalig kunstdieven

In maart 2020 wordt Lentetuin van Vincent van Gogh uit museum Singer Laren gestolen. De volgende middag staat journalist Lex Boon te luisteren naar een ontredderde museumdirectie. Zal het schilderij ooit teruggevonden worden? Boon besluit uit te zoeken hoe groot die kans is op basis van resultaten uit het verleden. Want het is zeker niet de eerste keer dat er een Van Gogh is gestolen.

Zijn zoektocht levert opmerkelijke verhalen op. Onder andere over guerrillastrijders in Venezuela, een dronken zeeman in Parijs en een schoonmaker in Den Bosch. En dat is slechts het begin. Boon brengt 29 verschillende roven sinds de Tweede Wereldoorlog in kaart, waarbij in totaal 58 werken van Van Gogh gestolen werden. Om erachter te komen hoe het eigenlijk is om een Van Gogh te stelen, zoekt Boon voormalige kunstdieven op. Zo leert hij van een Amsterdamse trambestuurder waarom de grootste Van Gogh-roof aller tijden – toen in de nacht van 14 april 1991 twintig schilderijen verdwenen uit het Van Gogh Museum – uiteindelijk toch mislukte.

Ondertussen neemt de hoop op een snelle terugkeer van Lentetuin toe, als kunstdief Nils M. wordt opgepakt. Ook wordt bekend dat het schilderij in bezit is van Peter Roy K., de van drugshandel verdachte transportbaas. Boon is aanwezig bij de zittingen in de rechtbank en volgt de met elkaar concurrerende kunstdetectives, allemaal op zoek naar Lentetuin, op de voet. Om hun methodes te doorgronden probeert hij zelf een goedkoop schilderij, dat óók ooit uit Singer Laren is gestolen, terug te halen. Dat gaat maar moeizaam en drieënhalf jaar na de roof van Lentetuin loopt ook bij deze zoektocht ieder spoor dood. Tot Boon een telefoontje van kunstdetective Arthur Brand krijgt: die staat op het punt wereldkundig te maken dat Lentetuin bij hem thuis is afgeleverd, in een Ikea-tas.

De boeken van Lex Boon in de pers

‘Meesterlijk boek, met wonderlijk veel plezier gelezen.’ DWDD

‘En potverdorie, wat een lekker boek is Ananas. Ik wist niet dat non-fictie over ananas zo’n pageturner kan opleveren. (…) Sla dit boek open en de zon begint te schijnen.’ de Volkskrant

‘Een intrigerend boek. Zijn stijl is geestig en speels. Dit boek is een verademing.’ NRC