De diepe cello van de nacht

Deze bloemlezing bevat gedichten uit Karin Boye’s bundels Moln, Gömda land, Härdarna, För trädets skull en De sju dödssynderna.

Boye haalde voor haar gedichten inspiratie uit onder andere haar studies van het oude Scandinavië enhet antieke Griekenland, de opvattingen van de beroemde filosofen Nietzsche en Freud, haar eigen politieke, ideologische en religieuze opvattingen en haar seksualiteit die zich tot vrouwen richt.

De bundels tonen een evolutie van de klassieke rijmende en metrische gedichten naar meer modernistisch aandoende gedichten, gekenmerkt door het gebruik van vrije verzen en een associatief, metaforisch taalgebruik, maar altijd bezitten ze een ritmisch, muzikaal aspect.

Terugkerende thema’s zijn de innerlijke gespletenheid, het streven naar waarheid en zuiverheid, de – geproblematiseerde – zoektocht naar de kern van het bestaan en van het eigen ‘ik’, de spanning tussen het bewuste en controleerbare enerzijds en het onbewuste en spontane anderzijds, zelfopoffering en doodsverlangen, vaak gekoppeld aan geboorte en nieuw leven.

Hoewel Karin Boye’s gedichten inhoudelijk complex zijn en diepe innerlijke conflicten aanboren, vallen ze op door een soms haast kinderlijke directheid en een grote oprechtheid qua toon. Dit is waarschijnlijk de voornaamste reden waarom zoveel lezers zich vandaag nog aangesproken voelen door haar poëzie.







De Zweedse dichteres KARIN BOYE (Göteborg, 1900) stapte in 1941 uit het leven, tot wanhoop gedreven door de onbeantwoorde liefde voor een vriendin en gebukt onder de gruwelen van de Tweede Wereldoorlog die op de achtergrond woedt. Haar zelfmoord krijgt al gauw een mythische glans en heeft een grote invloed op de receptie en interpretatie van haar gedichten. Misschien heeft dit tragische, wat romaneske levenseinde er ook wel toe bijgedragen dat zij tot op vandaag tot de meest gelezen Zweedse dichters behoort.


De gedichten zijn zorgvuldig en met kennis van zaken gekozen, vertaald uit het Zweeds en ingeleid door ANKE VAN DEN BREMT (Brussel, 1976). Met deze mooie vertaling zorgt ze ervoor dat het werk van Karin Boye nu ook voor een Nederlandstalig publiek toegankelijk is. Eerder vertaalde ze gedichten van de Oostenrijkse dichteres Christine Lavant en de Zweedse dichter Harry Martinson.