Standaard Boekhandel gebruikt cookies en gelijkaardige technologieën om de website goed te laten werken en je een betere surfervaring te bezorgen.
Hieronder kan je kiezen welke cookies je wilt inschakelen:
Standaard Boekhandel gebruikt cookies en gelijkaardige technologieën om de website goed te laten werken en je een betere surfervaring te bezorgen.
We gebruiken cookies om:
De website vlot te laten werken, de beveiliging te verbeteren en fraude te voorkomen
Inzicht te krijgen in het gebruik van de website, om zo de inhoud en functionaliteiten ervan te verbeteren
Je op externe platformen de meest relevante advertenties te kunnen tonen
Je cookievoorkeuren
Standaard Boekhandel gebruikt cookies en gelijkaardige technologieën om de website goed te laten werken en je een betere surfervaring te bezorgen.
Hieronder kan je kiezen welke cookies je wilt inschakelen:
Technische en functionele cookies
Deze cookies zijn essentieel om de website goed te laten functioneren, en laten je toe om bijvoorbeeld in te loggen. Je kan deze cookies niet uitschakelen.
Analytische cookies
Deze cookies verzamelen anonieme informatie over het gebruik van onze website. Op die manier kunnen we de website beter afstemmen op de behoeften van de gebruikers.
Marketingcookies
Deze cookies delen je gedrag op onze website met externe partijen, zodat je op externe platformen relevantere advertenties van Standaard Boekhandel te zien krijgt.
Je kan maximaal 250 producten tegelijk aan je winkelmandje toevoegen. Verwijdere enkele producten uit je winkelmandje, of splits je bestelling op in meerdere bestellingen.
'Pour une génération, la nôtre, celle d’Antoine Vitez et la mienne, Émile Copfermann, le TNP a été, en quelque sorte, l’enfance du théâtre. On revient, paraît-il, sur les pas de son enfance. Je ne sais si c’est totalement vrai, mais le hasard a tout de même fait que Chaillot a ponctué la vie théâtrale d’Antoine Vitez et en partie la mienne. Nous nous connûmes, Vitez et moi, aux aubes du TNP de Vilar et par lui. En novembre 1981, trente ans après Vilar, Vitez ouvre son Chaillot. Le prétexte était bon pour réfléchir à deux sur le théâtre et sur la vie : la vie théâtrale. Sur ce qui fait vivre et sur l’avenir : sur ce qu’on aime et ce qu’on déteste. Au théâtre et ailleurs.'