Standaard Boekhandel gebruikt cookies en gelijkaardige technologieën om de website goed te laten werken en je een betere surfervaring te bezorgen.
Hieronder kan je kiezen welke cookies je wilt inschakelen:
Technische en functionele cookies
Deze cookies zijn essentieel om de website goed te laten functioneren, en laten je toe om bijvoorbeeld in te loggen. Je kan deze cookies niet uitschakelen.
Analytische cookies
Deze cookies verzamelen anonieme informatie over het gebruik van onze website. Op die manier kunnen we de website beter afstemmen op de behoeften van de gebruikers.
Marketingcookies
Deze cookies delen je gedrag op onze website met externe partijen, zodat je op externe platformen relevantere advertenties van Standaard Boekhandel te zien krijgt.
Door een staking bij bpost kan je online bestelling op dit moment iets langer onderweg zijn dan voorzien. Dringend iets nodig? Onze winkels ontvangen jou met open armen!
Afhalen na 1 uur in een winkel met voorraad
Gratis thuislevering in België vanaf € 30
Ruim aanbod met 7 miljoen producten
Door een staking bij bpost kan je online bestelling op dit moment iets langer onderweg zijn dan voorzien. Dringend iets nodig? Onze winkels ontvangen jou met open armen!
Je kan maximaal 250 producten tegelijk aan je winkelmandje toevoegen. Verwijdere enkele producten uit je winkelmandje, of splits je bestelling op in meerdere bestellingen.
Comment travaillent les écrivains ? S’enquérir de la manière dont un auteur taille un crayon, de la couleur du papier qu’il utilise, de la marque de sa machine à écrire, tout cela constitue peut-être une voie d’approche détournée pour connaître davantage ce mystérieux pouvoir qu’un écrivain exerce sur ses lecteurs en assemblant des mots avec des mots. Chez certains auteurs interrogés par Jean-Louis de Rambures le travail s’accompagne d’un rituel quasi fétichiste : Roland Barthes change souvent de stylo, Hervé Bazin a transformé son bureau en laboratoire, Claude Lévi-Strauss travaille en musique tandis que Michel Butor exige le silence absolu et que Le Clezio prend soin d’ouvrir les fenêtres de la chambre où il écrit sur le vacarme de la rue. Au terme de son enquête, Jean-Louis de Rambures avoue n’avoir pas découvert la méthode de travail idéale pour écrire. Peut-être parce que ses interlocuteurs sont, eux aussi, à sa recherche et que, s’ils écrivent, c’est afin d’essayer de trouver cette méthode idéale qui les protégerait d’une angoisse qui leur est commune.