Bedankt voor het vertrouwen het afgelopen jaar! Om jou te bedanken bieden we GRATIS verzending aan op alles gedurende de hele maand januari.

Afhalen na 1 uur in een winkel met voorraad
Gratis thuislevering in België
Ruim aanbod met 7 miljoen producten

Bedankt voor het vertrouwen het afgelopen jaar! Om jou te bedanken bieden we GRATIS verzending aan op alles gedurende de hele maand januari.

Afhalen na 1 uur in een winkel met voorraad
Gratis thuislevering in België
Ruim aanbod met 7 miljoen producten

Winkels

Verlanglijstje

Winkels

Verlanglijstje

Zoeken

Volg ons op

Wist je dat er in Vlaanderen voor iedereen een Standaard Boekhandel is binnen een straal van 7 km?

Zoek een winkel

€ 2,99

+ 2 punten

Onmiddellijk beschikbaar

Eenvoudig bestellen

Veilig betalen

Onmiddellijk geleverd via e-mail

Omschrijving

This paper analyses the work of two women photographers, Claude Cahun and Clementina Hawarden, as the two most original and intense figures that represent the relationship between women and photography from its 19th-century invention to the Second World War. That said, and beyond their having been women with artistic ambitions and photographers without the success they deserved in life, their way of using photography has evident consonances and very interesting theoretical correspondences. For both, photography is something very different from a tool suitable for creating beautiful images
that were correct and precise from a visual and compositional point of view. For both photography is a tool for establishing a policy on women's bodies. For Clementina Hawarden it meant attributing to photography the power to satisfy – through the bodies of her daughters – her anxiousness for freedom, transgression and erotic experience beyond the conformity and restrictions of Victorian morality. For Claude Cahun, on the other hand, photography was a means to use her own body to constantly verify her rejection of a fixed, eternal gender identity.