Standaard Boekhandel gebruikt cookies en gelijkaardige technologieën om de website goed te laten werken en je een betere surfervaring te bezorgen.
Hieronder kan je kiezen welke cookies je wilt inschakelen:
Standaard Boekhandel gebruikt cookies en gelijkaardige technologieën om de website goed te laten werken en je een betere surfervaring te bezorgen.
We gebruiken cookies om:
De website vlot te laten werken, de beveiliging te verbeteren en fraude te voorkomen
Inzicht te krijgen in het gebruik van de website, om zo de inhoud en functionaliteiten ervan te verbeteren
Je op externe platformen de meest relevante advertenties te kunnen tonen
Je cookievoorkeuren
Standaard Boekhandel gebruikt cookies en gelijkaardige technologieën om de website goed te laten werken en je een betere surfervaring te bezorgen.
Hieronder kan je kiezen welke cookies je wilt inschakelen:
Technische en functionele cookies
Deze cookies zijn essentieel om de website goed te laten functioneren, en laten je toe om bijvoorbeeld in te loggen. Je kan deze cookies niet uitschakelen.
Analytische cookies
Deze cookies verzamelen anonieme informatie over het gebruik van onze website. Op die manier kunnen we de website beter afstemmen op de behoeften van de gebruikers.
Marketingcookies
Deze cookies delen je gedrag op onze website met externe partijen, zodat je op externe platformen relevantere advertenties van Standaard Boekhandel te zien krijgt.
Je kan maximaal 250 producten tegelijk aan je winkelmandje toevoegen. Verwijdere enkele producten uit je winkelmandje, of splits je bestelling op in meerdere bestellingen.
En ''Borrar el paisaje'' la experiencia de la pérdida y el desamparo se vive, se padece intensamente. Los ochenta y cinco poemas (sobrios, breves, bien construidos) que componen el libro arrastran al lector a vivir situaciones límite que tocan los extremos de la plenitud o del vacío, y le obligan a preguntarse si habrá mayor desdicha en el mundo que la de esa voz que sufre, que ha perdido casa, memoria, afectos: un ''callejón sin salida de horizonte'' que parece negar por completo otro destino que no sea el del silencio, la soledad o el estallido fatal de la memoria. Pero es entonces cuando la escritura conjura la desaparición y el olvido y se convierte en una suerte de protección, en la casa que resguarda a ese ser amenazado que somos.