Bedankt voor het vertrouwen het afgelopen jaar! Om jou te bedanken bieden we GRATIS verzending aan op alles gedurende de hele maand januari.

Afhalen na 1 uur in een winkel met voorraad
Gratis thuislevering in België
Ruim aanbod met 7 miljoen producten

Bedankt voor het vertrouwen het afgelopen jaar! Om jou te bedanken bieden we GRATIS verzending aan op alles gedurende de hele maand januari.

Afhalen na 1 uur in een winkel met voorraad
Gratis thuislevering in België
Ruim aanbod met 7 miljoen producten

Winkels

Verlanglijstje

Winkels

Verlanglijstje

Zoeken

Volg ons op

Wist je dat er in Vlaanderen voor iedereen een Standaard Boekhandel is binnen een straal van 7 km?

Zoek een winkel

€ 169,45

+ 338 punten

Uitvoering

Levering 2 à 3 weken

Eenvoudig bestellen

Veilig betalen

In januari gratis thuislevering in België (via bpost)

Gratis levering in je Standaard Boekhandel

Omschrijving

Scholars have long described modernism as "heretical" or "iconoclastic" in its assaults on secular traditions of form, genre, and decorum. Yet critics have paid surprisingly little attention to the related category of blasphemy--the rhetoric of religious offense--and to the specific ways this rhetoric operates in, and as, literary modernism. United by a shared commitment to "the word made flesh," writers such as James Joyce, Mina Loy, Richard Bruce Nugent, and Djuna Barnes made blasphemy a key component of their modernist practice, profaning the very scriptures and sacraments that fueled their art. In doing so they belied T. S. Eliot's verdict that the forces of secularization had rendered blasphemy obsolete in an increasingly godless century ("a world in which blasphemy is impossible"); their poems and fictions reveal how forcefully religion endured as a cultural force after the Death of God. More, their transgressions spotlight a politics of religion that has seldom engaged the attention of modernist studies. Blasphemy respects no division of church and state, and neither do the writers who wield it to profane all manner of coercive dogmas--including ecclesiastical as well as more worldly ideologies of race, class, nation, empire, gender, and sexuality. The late-century example of Salman Rushdie's The Satanic Verses affords, finally, a demonstration of how modernism persists in postwar anglophone literature and of the critical role blasphemy plays in that persistence. Blasphemous Modernism thus resonates with the broader cultural and ideological concerns that in recent years have enriched the scope of modernist scholarship.