Bedankt voor het vertrouwen het afgelopen jaar! Om jou te bedanken bieden we GRATIS verzending (in België) aan op alles gedurende de hele maand januari.

Afhalen na 1 uur in een winkel met voorraad
Gratis thuislevering in België
Ruim aanbod met 7 miljoen producten

Bedankt voor het vertrouwen het afgelopen jaar! Om jou te bedanken bieden we GRATIS verzending (in België) aan op alles gedurende de hele maand januari.

Afhalen na 1 uur in een winkel met voorraad
Gratis thuislevering in België
Ruim aanbod met 7 miljoen producten

Winkels

Verlanglijstje

Winkels

Verlanglijstje

Zoeken

Volg ons op

Wist je dat er in Vlaanderen voor iedereen een Standaard Boekhandel is binnen een straal van 7 km?

Zoek een winkel

€ 59,45

+ 118 punten

Levering 2 à 3 weken

Eenvoudig bestellen

Veilig betalen

In januari gratis thuislevering in België (via bpost)

Gratis levering in je Standaard Boekhandel

Omschrijving

Immanuel Kant wrote that his infamously academic, arid philosophy posed three questions: What can I know? What can I do? What can I be permitted to hope for? He then added a fourth that he claimed would subsume them all: What is the human? This last question, he suggested, could be answered by a new science of man called anthropology. In Becoming Human, Chad Wellmon recounts the emergence of anthropology around a question that had become too capacious for a single discipline and too unstable for the distinctions that had come to ground Enlightenment modernity--distinctions between nature and culture, body and mind, human and animal, European and non-European.

If, as Friedrich Schlegel wrote, we don't even know "what the human is," then what would a science of the human base itself on? How would it be possible and why would it even be necessary? This book is an intellectual and literary history of how these questions took form in late eighteenth-century Germany. By examining this period of anthropological discourse through the works of thinkers such as Kant, Novalis, Schleiermacher, Wilhelm von Humboldt, and Goethe, Wellmon argues that the crisis of a late eighteenth-century anthropology marks the emergence of a modernity that sees itself as condemned to draw its norms and very self-understanding from itself. Modernity became fully modern when it became fully reflexive--that is, sensitive to the paradoxical and possibly futile nature of the modern project.