Standaard Boekhandel gebruikt cookies en gelijkaardige technologieën om de website goed te laten werken en je een betere surfervaring te bezorgen.
Hieronder kan je kiezen welke cookies je wilt inschakelen:
Standaard Boekhandel gebruikt cookies en gelijkaardige technologieën om de website goed te laten werken en je een betere surfervaring te bezorgen.
We gebruiken cookies om:
De website vlot te laten werken, de beveiliging te verbeteren en fraude te voorkomen
Inzicht te krijgen in het gebruik van de website, om zo de inhoud en functionaliteiten ervan te verbeteren
Je op externe platformen de meest relevante advertenties te kunnen tonen
Je cookievoorkeuren
Standaard Boekhandel gebruikt cookies en gelijkaardige technologieën om de website goed te laten werken en je een betere surfervaring te bezorgen.
Hieronder kan je kiezen welke cookies je wilt inschakelen:
Technische en functionele cookies
Deze cookies zijn essentieel om de website goed te laten functioneren, en laten je toe om bijvoorbeeld in te loggen. Je kan deze cookies niet uitschakelen.
Analytische cookies
Deze cookies verzamelen anonieme informatie over het gebruik van onze website. Op die manier kunnen we de website beter afstemmen op de behoeften van de gebruikers.
Marketingcookies
Deze cookies delen je gedrag op onze website met externe partijen, zodat je op externe platformen relevantere advertenties van Standaard Boekhandel te zien krijgt.
Je kan maximaal 250 producten tegelijk aan je winkelmandje toevoegen. Verwijdere enkele producten uit je winkelmandje, of splits je bestelling op in meerdere bestellingen.
Après avoir exécuté force cabrioles autour de l’oiseau, plutôt derrière que devant et dessous que dessus, ce qui ne l’a pas amené bien haut, Dominique Meens, fatigué de ces exercices épuisants (Ornithologie du promeneur, Allia 1995, 1996, 1998 ; dernier volume P.O.L, 2005), s’est demandé que faire de ses aujourd’hui. Dormir lui a semblé la réponse la plus conséquente (Aujourd’hui je dors, P.O.L, 2003), poétique de surcroît (voir M. Jacques Vaché). Il en a déduit, comme tout le monde, une Internationale, l’Internationale Disparatiste, et son École, l’École de Puerto López. Il va sans dire qu’il est le seul membre (un membre assez disparaté tout de même pour faire illusion) de ces deux institutions. Puisque aujourd’hui dort, demain fait le boulot : voyager, rêver, mourir, avec de l’amour toujours tout autour. L’auteur convoque à ces fins quelques doubles. Réel : Matisse Andreas Gomez, un auteur sud-américain, pour le voyage ; fantasmatique : Ulysse, pour le rêve ; idéal : Nerval, pour un Tombeau. Le voyage découvre l’amour, le rêve montre ce qui l’empêche et le Tombeau où il conduit. Rien qu’on ne sût déjà mais qu’il est intéressant, agréable et amusant de vérifier. Quant à la forme : un roman, une sotie, un tombeau, réunis.