Bedankt voor het vertrouwen het afgelopen jaar! Om jou te bedanken bieden we GRATIS verzending aan op alles gedurende de hele maand januari.

Afhalen na 1 uur in een winkel met voorraad
Gratis thuislevering in België
Ruim aanbod met 7 miljoen producten

Bedankt voor het vertrouwen het afgelopen jaar! Om jou te bedanken bieden we GRATIS verzending aan op alles gedurende de hele maand januari.

Afhalen na 1 uur in een winkel met voorraad
Gratis thuislevering in België
Ruim aanbod met 7 miljoen producten

Winkels

Verlanglijstje

Winkels

Verlanglijstje

Zoeken

Volg ons op

Wist je dat er in Vlaanderen voor iedereen een Standaard Boekhandel is binnen een straal van 7 km?

Zoek een winkel

€ 162,45

+ 324 punten

Levering 1 à 2 weken

Eenvoudig bestellen

Veilig betalen

In januari gratis thuislevering in België (via bpost)

Gratis levering in je Standaard Boekhandel

Omschrijving

Aristotle devotes books 8-9 of the Nicomachean Ethics to friendship, distinguishing three kinds: a primary kind motivated by the other's character; and other kinds motivated by utility or pleasure. He takes up Plato's idea that one knows oneself better as reflected in another's eyes, as providing one of the benefits of friendship, and he also sees true friendship as modelled on true self-love. He further compares friendship with justice, and illustrates the ubiquity of friendship by referring to the way in which we help wayfarers as if they were kin (oikeion), a word he takes from Plato's discussion of love. In many of these respects he probably influenced the Stoic theory of justice as based on the natural kinship (oikeiotes) one feels initially for oneself at birth and, eventually, for lost wayfarers. Of the three commentaries translated here, that by the second-century AD Aristotelian Aspasius is the earliest extant commentary on Aristotle; the second is by Michael of Ephesus in the twelfth century; the third is of unknown date and authorship. Aspasius worries whether there is only one kind of friendship with a single definition.But he plumps for a verdict not given by Aristotle, that the primary kind of friendship serves as a focal point for defining the other two. Aspasius picks up connections with his Stoic contemporaries. Michael cites Christians and draws from Neoplatonists the idea that there is a self-aware part of the soul, and that Aristotle saw individuals as bundles of properties.